ظريف الدوله

ظريف الدوله

در زمان حمله ی مغول های وحشی ، يك كودك نازنين و ظريف و ترسويی در ايران زندگی می كرد كه ترجيح داد به جای ايستادن در مقابل مغول ها به درس خواندن و مكتب رفتنش در دور آباد ادامه دهد و صيغه ی الفرار را خوب حفظ كند و بفهمد . سيبِ تقدير اين پسر بچه ی ظريف و نحيف هزار چرخ خورد و بالأخره در تاريخ اين سرزمين به جايی رسيد كه وی ملقب به ظريف الدوله شد.

از ويژگی بارزش اين بود كه از كودكی هيچ كس او را در حالت گريه نديده بود واين به خاطر شجاعتش نبود چون از گريه می ترسيد . صورتش دو حالت را به خود می گرفت يا خنده يا حالت عادی . به طور مثال : همان طور كه خوردن آب مرغ با تی تاب زمخت است اما شايد فردی پيدا بشود كه اين دوتا را با هم بخورد ونه تنها اينكه اين دو تا را با هم بخورد بلكه از خوردنش لذت وافرهم ببرد .

اگر به موزه ارتش واقع در كاخ شاه ملعون رفته باشيد ، مجسمه اميران وسرداران ارتش قديم ايران باستان را ملاحظه می كنيد و راهنمای موزه توضيح می دهد كه در دوران قديم در ارتش ايران هركه مقامش بالاتربود ريش هايش هم بلندتر بود و از ريش هايش می شد فهميد كه مقامش بالاتر است .

ظريف الدوله يك بار ريش می گذاشت يك بار نصفه می گذاشت و يك بار هم دوباره كامل می گذاشت . خلاصه در گير بود . ظريف الدوله چون در جوانی نتوانسته بود در مسابقات المپيك در رشته هايی همچون شتر سواری دولّادولّا و غيره وذلك شركت كند چه برسد به اين كه تيم تشكيل دهد، در آن زمان تاريخی مهم تصميم گرفت يك تيم تشكيل دهد و اينجا بود كه در دايره كارهای بيرونی، تيم مصاحفه كننده را برای مصاحفه با گردن كلفت های جهانی تشكيل داد .

پس از چندی از طريق چاپارخانه ها و كبوترهای نامه بر و كلاغ های خبر رسان خبر رسيد كه ظريف الدوله گفته است گردن كلفت شماره 1 دنيا قدرت اين را دارد كه مانند مغول ها ايران را با خاك يكسان كند . امرای ارتشِ وطن گفتند اين چه حرف رايگان و بی تدبيرانه ای است كه اميدهای مردم را نا اميد می كند . مگر ما ارتشيان در كارهای ظريف الدوله دخالت می كنيم كه ايشان دخالت می كندو سوتی می دهد كه دشمنان را جري می كند . ظريف الدوله گاف بزرگی داده بود .

ظريف الدوله كه در مكتب خانه، جانور شناسی خوانده بود آنجا در درس هايش خوانده بود كه :

بازی چند نوع است :

برد – برد :  مثل شير كه  شكار راكه خورد بقيه اش را می گذارد برای بقيه .

برد –باخت  : مثل ببر كه شكار را می خورد و بقيه اش را می برد و خيرش به كسی نمی رسد .

باخت – برد : مثل روباه كه حيله گری می كند و چنان سرت كلاه می گذارد كه خيال می كنی كلاهی بر سرت نرفته وبردی اما كمی بعد متوجه می شوی كه آب از سرت گذشته است وتو باختی و آن برده است .

ظريف الدوله كه در حال مصاحفه در شهر تاريخی آتن در كشور يونان باستان بود خيلی مؤدبانه ومثل يك پسر خوب وبا مزه و حرف گوش كن ، به خواسته های آن ها گوش فرا داد وبا انگشترش كه مهر تأييدش بود پايين تمام قراردادهايی را كه آن ها نوشته بودند ممهور كرد و قرار شد د ر مقابل اين امتياز بزرگی كه داده دو امتياز بگيرد1 – هر چيزی كه ظريف الدوله خواست بگويد حتی غيبت پشت سر مسؤولين گردن كلفت شماره ی 1 دنيا وحتی گفتن هر گونه تفسيرو ترجمه ی من در آوردی در مورد متن موافقات وكلاً موافقات 2 – رنگ پوستين دفتر موافقات را ظريف الدوله و تيمش انتخاب كنند.

ظريف الدوله همچون گذشته می خنديد و با زبان آن ها يعنی زبان سريانی صحبت می كرد . چون تيم مصاحفه كننده ديگر در حالت مصاحبه شدن قرار گرفته بود اسم تيم، به تيم مصاحبه شونده تغيير نام پيدا كرد . سر ميز مصاحبه، مسؤولين گردن كلفت شماره 1 دنيا با هم در گوشی صحبت می كردند كه تيم ظريف الدوله چيزی از صحبت ها عايدشان نشود وظريف الدوله هم به تيمش می گفت اين مصاحبه ها و متن ها محرمانه است مبادا به چاپارها چيزی از اين صحبت ها ومتن ها بگوييدهرباركه ازتان گزارش گرفتندبگوييد فعلاً مشغول مصاحبه ايم وآخر سر هم بگوييد برده ايم ومتن را هم بعداً با هم فكری هم ترجمه می كنيم چون مسؤولين گردن كلفت شماره 1 دنيا گفتند كه هر جوری ترجمه كنيد موردی ندارد شما برای خودتان ترجمه كنيد وبنويسيد ما هم برای خودما ن می نويسيم .

مسؤولين گردن كلفت شماره ی 1 دنيا گفتند ما خيلی دوست داريم در گلستان ِ تركمن، چای بنوشيم كه در همين حين ظريف الدوله گفت پس اسم اين قرارداد را می گذاريم گلستان وبعدی راهم می گذاريم تركمن چای .

در مملكت خبر پراكنده شد كه تيم مصاحبه شونده ، بازی را در بازی برد – باخت ، باخته است . ظريف الدوله هم سريع ورق را برگرداند و گفت بگوييد كه اشتباه شده است و در واقع ما بازی را در بازی باخت  – برد برده ايم . ظريف الدوله در حال برگشت به سرزمين پهناور ايران بود و هيِأت های استقبال در حال تدارك بودند و ظريف الدوله يك خروس را هم به نشانه ی اينكه بازی را برده است زير بغلش زد و از طرفی ، ملت ناخشنود و عصبانی از اين قضيه بودند كه چرا نماينده بلادشان بازی رامثل روباه  برده است و مردم حرف شاناين بودكه مگر شما كارهايتان مثل بريتانيا يا همان انگليس كه معروف به روباه پير ومكار است هست . خبر به ظريف الدوله رسيد و ظريف الدوله هنگام پياده شدن از شتر هنگامی كه مردم در اطراف بودند سريع خروس را زير خلعتی خود پنهان كرد اما دريغ از اين كه دم های خروس بيرون بود و جمعيت بهش می گفتند مگر تو بازی را از نوع باخت – برد مثل روباه نبرده ای ؟  دم های خروس بيرون افتاده بود وظريف الدوله می گفت نه به جان خودم . كه جمعيت می گفتند قَسَمِت رو باور كنيم يا دم خروست رو.

اين بود توضيح فلسفه وجودی  ضرب المثل دم خروست رو باور كنم يا قسمت رو.

نويسنده : محمودتاجيك خاوه – ورامين